Το βότανο της Λουίζα, με λατινικό όνομα "Aloysia triphylla". Η λουίζα είναι ένα γένος της μεγάλης οικογένειας (περιλαμβάνει περίπου 250 είδη) των verbenacea. Είναι ένας φυλλοβόλος και πολύ όμορφος θάμνος που φτάνει σε ύψος περίπου τα δύο μέτρα. Η "καταγωγή της" από την Αμερική, έχει όμως εγκλιματιστεί πλήρως στην χώρα μας ούτως ώστε πολλοί να νομίζουν ότι είναι γηγενές βότανο της Ελλάδας.

Lemon Verbena ή Aloysia triphylla όπως είναι η επιστημονική της ονομασία σήμερα και όπως επισημαίνουν οι σύγχρονοι βοτανολόγοι αυτή είναι και η σωστή ταυτότητα αυτού του είδους φυτών και όχι Lippia citriodora όπως ήταν γνωστή παλαιότερα. Το όνομα  Aloysia triphylla το έδωσε στις αρχές του 20ου αιώνα o Αμερικανός Nathaniel Lord Britton ωστόσο το όνομα Aloysia citrodora, που της δόθηκε από τον Antonio José Cavanilles στα τέλη του 18ου αιώνα, είναι αυτό που πιο συχνά χρησιμοποιείται. Aloysia είναι η λατινική εκδοχή του Λουίζα, ως εκ τούτου όταν ακούμε lemon verbena να ξέρουμε ότι είναι το βότανο  λουίζα. Σύμφωνα με το βιβλίο, "What Flower is That?" του Stirling Macoboy" υπήρξαν κάποιες συζητήσεις ως προς το ποιος είναι ο θάμνος αυτός και γιατί ονομάστηκε έτσι. "Ορισμένες πηγές επιμένουν ότι πήρε το όνομά του από τη Maria Aloysia, Βασίλισσα της Ισπανίας", λέει ο Macoboy, "άλλοι πάλι λένε από τη Maria Louisa, δούκισσα της Parma και χήρα του Ναπολέοντα".

Από όπου και αν πήρε όμως το όνομά του ο υπέροχος αυτός θάμνος δεν παύει να έχει υπέροχο άρωμα και πανέμορφα μικρά λευκά ή ανοιχτόχρωμα πράσινα έως μοβ άνθη, που αν τα πιάσουμε στα χέρια μας μυρίζουν έντονα λεμόνι. Από δω "το λεμονόχορτο"ένα από τα ονόματα της λουίζας.

Θάμνος φυλλοβόλος, με φύλλα λογχοειδή, ανοιχτοπράσινα, που αναδίδουν έντονο άρωμα λεμονιού. Ανθίζει από Μάιο έως Aύγουστο, με άνθη λευκά, μικρά, σε επάκριες ταξιανθίες. Aπό τα πιό χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά, χρησιμοποιείται και στην κηποτεχνία για μεμονωμένες φυτεύσεις και βραχόκηπους. Προτιμά περιοχές ήπιου κλίματος, θέσεις ηλιόλουστες και εδάφη γόνιμα και υγρά.

Μετά το τέλος της ανθοφορίας πρέπει να κόβονται τα ξερά λουλούδια. Τα φύλλα της περιέχουν αιθέριο έλαιο με μέγιστη απόδοση όταν είναι συνήθως μικρά. Το αιθέριο έλαιο της λουίζας χρησιμοποιείται ευρέως στην αρωματοθεραπεία για να ανακουφίσει από το άγχος την αϋπνία και την κατάθλιψη.

Το αιθέριο έλαιο της λουίζας όμως

α) δεν πρέπει να χρησιμοποιείται άμεσα στο δέρμα σε άτομα που είναι ευαίσθητα στο φως του ήλιου διότι η λουίζα είναι φωτοευαίσθητο βότανο και

β) δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης χωρίς την συμβουλή γιατρού ή ειδικού αρωματοθεραπευτή.

Η λουίζα είναι ένα φαρμακευτικό και αρωματικό  βότανο με φύλλα, άνθη και βλαστούς ιδιαίτερα ευεργετικά για τον οργανισμό μας. Όπως όλα τα βότανα όμως έτσι και η λουίζα πρέπει να χρησιμοποιείται με μέτρο, διότι περιέχει καμφορά. Η υπερβολική και αλόγιστη  χρήση της μπορεί να επιφέρει προβλήματα στα νεφρά για αυτό χρειάζεται προσοχή στις ποσότητες. Το βότανο λοιπόν της λουίζας χρησιμοποιείται ευρύτερα για νοσήματα του στομάχου. Σταματά την διάρροια και την αιμορραγία. Είναι βοηθητικό του αδυνατίσματος καθώς λιώνει τα λίπη του οργανισμού. Είναι αποτελεσματικό τονωτικό αλλά ταυτόχρονα και καταπραϋντικό. Είναι αντιπυρετικό, διουρητικό και συνίσταται σε περιπτώσεις νεφρολιθιάσεων. Βοηθάει επίσης αποτελεσματικά στην αποτοξίνωση του οργανισμού, στην καταπολέμιση της κυτταρίτιδας και στην αποβολή των περιττών υγρών.

Το αφέψημα της είναι άκρως ευεργετικό για το πεπτικό σύστημα καθώς βοηθάει τα άτομα που υποφέρουν από:

• δυσπεψία

• μετεωρισμό

• νευραλγίες και

• κολικούς του στομάχου και των εντέρων.

Είναι δηλαδή:

• αντισπασμωδικό

• αντιπυρετικό

• ηρεμιστικό και

• άριστο στομαχικό με

• ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες

Το ζεστό έγχυμα του μυρωδάτου βοτάνου της λουίζας είναι επίσης φημισμένο για της αφροδισιακές του ιδιότητες, όπως και το ότι ανακουφίζει όσα άτομα πάσχουν από ημικρανίες.

Χρησιμοποιούμε το αφέψημα της λουίζας όταν:

α) ακολουθούμε διατροφή αδυνατίσματος και θέλουμε να κάψουμε τα περιττά λίπη του οργανισμού μας.

β) όταν υποφέρουμε από το στομάχι μας και έχουμε καούρες, δυσπεψίες και όταν έχουμε κολικούς

γ) όταν υποφέρουμε από κακοσμία του στόματος

Χρησιμοποιούμε το έγχυμα του βοτάνου για να πλύνουμε και να καθαρίσουμε το πρόσωπό μας.

Το πίνουμε ζεστό το βράδυ με λίγο μέλι για έναν ήρεμο και ευχάριστο ύπνο και αν μας βρίσκεται αιθέριο έλαιο λουίζας και τύχει και χτυπήσουμε, για να βοηθήσουμε την πληγή να κλείσει, σταλάζουμε πάνω της μερικές σταγόνες του.