Τα μανιτάρια είναι μάλλον ανεπιθύμητα στους κήπους, επειδή είναι δύσκολο να εξαλειφθούν. Ωστόσο, η συλλογή φαγώσιμων μανιταριών είναι μεγάλη ευχαρίστηση για τους γευσιγνώστες. Τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, φυτρώνουν κυριολεκτικά από τη μια στιγμή στην άλλη. Ωστόσο, αν δεν γνωρίζετε πού να ψάξετε για αυτήν τη νόστιμη τροφή, η αναζήτηση συχνά παίρνει πολύ χρόνο και δεν είναι πολύ επιτυχημένη. Έτσι, θα θέλαμε να σας συστήσουμε εδώ μερικά από τα πιο δημοφιλή φαγώσιμα μανιτάρια, όπως ο φαγώσιμος βωλίτης (Boletus edulis), ο σκούρος βωλίτης (Xerocomus badius) και ο κανθαρέλλος (Cantharellus cibarius), και να σας δώσουμε μερικές συμβουλές για τη συλλογή των μανιταριών.

Ο εξοπλισμός που θα χρειαστείτε για τη συλλογή των μανιταριών είναι ένα καλάθι για να βάλετε μέσα τα μανιτάρια και ένα μαχαίρι για να τα κόψετε. Ένα βιβλίο αναγνώρισης των μανιταριών είναι, φυσικά, απαραίτητο. Θα πρέπει να το έχετε πάντα μαζί σας, όταν βγαίνετε για κυνήγι μανιταριών. Ένας μεγεθυντικός φακός, για να μπορείτε να δείτε από πιο κοντά τα μανιτάρια που δεν αναγνωρίζετε, θα ήταν επίσης χρήσιμος.

Αν δεν έχετε ασχοληθεί ξανά με τη συλλογή μανιταριών, θα ήταν καλύτερα να έχετε μαζί στην εξόρμησή σας κάποιον που να γνωρίζει καλά τα μανιτάρια, γιατί δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τα σωστά όταν είναι αρχάριος. Τα εκπαιδευτικά κέντρα για ενηλίκους διοργανώνουν συχνά εκδρομές συλλογής μανιταριών και εκεί μπορείτε να μάθετε επίσης τα πιο σημαντικά πράγματα σχετικά με τη συλλογή μανιταριών και τα κατάλληλα μέρη για να βρει κανείς μανιτάρια στην περιοχή σας.

Σημαντικοί κανόνες σχετικά με τη συλλογή μανιταριών:
-Μην δοκιμάζετε ποτέ μανιτάρια που δεν αναγνωρίζετε, ακόμα και όταν μυρίζουν ευχάριστα και δείχνουν νόστιμα. Τα φαινόμενα καμιά φορά απατούν και η περιπέτειά σας μπορεί να μην έχει αίσιο τέλος.
-Αν θέλετε να συλλέξετε μανιτάρια που δεν αναγνωρίζετε για να μπορέσετε να τα ψάξετε σε κάποιο βιβλίο όταν γυρίσετε σπίτι για να δείτε αν είναι φαγώσιμα, πάρτε και τις ρίζες μαζί σας. Διαφορετικά, δεν έχει σημασία αν ξεριζώσετε τα μανιτάρια από το έδαφος ή αν τα κόψετε στο πόδι.
-Μην συλλέγετε ποτέ παλιά ή πολύ μικρά μανιτάρια ή μανιτάρια μισοφαγωμένα από ζώα ή ξεριζωμένα από το έδαφος.
-Είναι καλύτερα να τρώτε τα μανιτάρια τη μέρα που τα συλλέξατε, γιατί χαλάνε γρήγορα.
-Μην τρώτε ποτέ ωμά μανιτάρια.
-Αν δεν έχετε ασχοληθεί ξανά με τη συλλογή μανιταριών, είναι καλύτερα να έχετε και κάποιον άλλο μαζί σας.

Τα πιο δημοφιλή φαγώσιμα μανιτάρια που υπάρχουν στα γερμανικά δάση είναι τα βασιλομανίταρα, οι σκούροι βωλίτες και οι κανθαρέλλοι. Ακολουθούν σύντομες περιγραφές αυτών των μανιταριών.

Βασιλομανίταρο
Το πιο δημοφιλές μανιτάρι για όλους τους συλλέκτες είναι το βασιλομανίταρο, που είναι επίσης γνωστό και ως πορτσίνι. Το γερμανικό όνομα "Herrenpilz", το μανιτάρι του κυρίου, προέρχεται από το γεγονός ότι, παραδοσιακά, όταν έβρισκαν αυτό το μανιτάρι, έπρεπε να το δώσουν στον γαιοκτήμονα.
Το βασιλομανίταρο ανήκει στο γένος του βωλίτη, που είναι γνωστός για τη σφιχτή του σάρκα. Το λείο καπέλο του έχει διάμετρο 5-25 εκατοστά.

Το καπέλο είναι από ανοιχτό μέχρι σκούρο καφέ. Οι σωλήνες στο κάτω μέρος του καπέλου είναι υπόλευκοι όταν είναι νέοι, αλλά ωριμάζοντας παίρνουν κιτρινοπράσινη απόχρωση. Το πόδι έχει σχήμα ρόπαλου και είναι καλυμμένο με λεπτά άσπρα δακτυλίδια. Το βασιλομανίταρο φυτρώνει μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου σε δάση κωνοφόρων, κάτω από έλατα και, κατά κανόνα, πριν έρθουν τα πρώτα χιόνια και παγώσει το έδαφος.
Μην πλένετε τα βασιλομανίταρα πριν τα μαγειρέψετε, γιατί απορροφούν πολύ νερό. Είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσετε μια μικρή βούρτσα για να τα καθαρίσετε ή να τα σκουπίσετε με χαρτί κουζίνας.

Σκούρος βωλίτης
Όπως δηλώνει το όνομα του σκούρου βωλίτη, αυτό το μανιτάρι ανήκει, όπως και το βασιλομανίταρο, στο γένος του βωλίτη. Το καπέλο του είναι σκούρο καφέ και ψηλώνει μόνο 5-10 εκατοστά. Οι σωλήνες είναι αρχικά υπόλευκοι, αλλά παίρνουν μια κιτρινωπή ή πρασινωπή απόχρωση καθώς το μανιτάρι ωριμάζει. Όταν κτυπηθεί, παίρνει πρασινογάλανο χρώμα. Το μανιτάρι έχει πολύ ήπια μέχρι ελαφρώς ξινή γεύση. Είναι πολύ δύσκολο για τους αρχαρίους να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ του βασιλομανίταρου και του σκούρου βωλίτη.
Οι σκούροι βωλίτες φυτρώνουν κυρίως σε δάση κωνοφόρων κάτω από ερυθρελάτες και αγριόπευκα. Ορισμένες φορές, κάποια μπορεί να βρεθούν επίσης σε δάση φυλλοβόλων, γενικά από Σεπτέμβριο μέχρι Νοέμβριο.
Προσοχή: Οι σκούροι βωλίτες δεν πρέπει να τρώγονται ωμοί! Είναι δηλητηριώδεις και προκαλούν διάρροια, ναυτία και εμετό.

Κανθαρέλλος
Οι κανθαρέλλοι είναι επίσης γνωστά και ως "γκουρμέ" μανιτάρια, χάρη στη νόστιμη σάρκα και το άρωμά τους. Είναι επίσης γνωστοί ως χρυσοί κανθαρέλλοι. Οι κανθαρέλλοι έχουν έντονο κίτρινο ή ανοιχτό κίτρινο χρώμα. Μπορεί να φτάσουν τα 10-15 εκατοστά σε διάμετρο. Το καπέλο τους είναι αρχικά καμπύλο και το χείλος γυρίζει προς τα μέσα. Καθώς το μανιτάρι μεγαλώνει, γίνεται επίπεδο και κοίλο στη μέση. Τα φυλλαράκια έχουν επίσης έντονο κίτρινο χρώμα και καλύπτουν σχεδόν όλο το πόδι.
Ο κανθαρέλλος έχει πολύ ευχάριστο, φρουτώδες άρωμα που θυμίζει βερίκοκο. Οι κανθαρέλλοι φυτρώνουν τόσο σε δάση κωνοφόρων όσο και σε δάση φυλλοβόλων. Οι μεγάλες εκτάσεις καλυμμένες από κανθαρέλλους είναι συνηθισμένο θέαμα στα ξέφωτα των δασών.
Προσοχή: Ο κανθαρέλλος έχει έναν επικίνδυνο σωσία, τον ψευδο-κανθαρέλλο. Είναι ελαφρώς δηλητηριώδες και η κατανάλωσή του μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικές διαταραχές. Το καπέλο του είναι απατηλά όμοιο με του κανθαρέλλου. Ωστόσο, οι διαφορές είναι εμφανείς με μια πιο προσεκτική ματιά: Τα φυλλαράκια και το πόδι είναι συνήθως πιο σκούρα από το καπέλο. Το καπέλο είναι σημαντικά πιο λεπτό. Το πόδι είναι λεπτό και κούφιο.

Και να θυμάστε:ο ποιό σίγουρος τρόπος είναι να ρωτήσετε κάποιον από τους παλιούς κατοίκους που μένουν στην περιοχή που θα μαζέψετε μανιτάρια, να σας δείξει αυτά που τρώγονται.

Πηγή: Βασισμένο σε άρθρο από το gardena.com