Το περδικούλι είναι ένα από τα αυτοφυή μικρά φυτά της Ελλάδος, πολύ γνωστό ως Περδικάκι. Κοινότατο φυτό σε όλη την Ελλάδα και κυρίως στην Κεντρική και Νότια Ελλάδα που το συναντούμε στα πιο απίθανα μέρη. Στις πόλεις και στα χωριά, πάνω στους τοίχους, στις άκρες των δρόμων κλπ.

Αυτό το φυτό — το απόλυτα περιφρονημένο — ωστόσο κρύβει αξιοθαύμαστες θεραπευτικές ιδιότητες, πού ούτε τις υποψιάζεται κανείς. Τα φύλλα του είναι ακέραια και στο μέγεθος ανάλογα στη μικρή σχετικά ανάπτυξη του φυτού — άλλων ειδικά μεγαλύτερα.
Έχουν σχήμα ελλειπτικό, μακρουλό και είναι χνουδωτά από κάτω.Τα άνθη του παρουσιάζονται στις μασχάλες των φύλλων κατά δέσμες από το Μάιο ως το Σεπτέμβριο και είναι πρασινωπά.

Θεραπευτικές Ιδιότητες τού φυτού: Είναι κυρίως φυτό διουρητικό. Οι διουρητικές του ιδιότητες φαίνεται ότι οφείλονται στο «νιτρικό κάλι», πού περιέχει αυτό το φυτό. Το χημικό νιτρικό κάλι, δεν δίνει τα ίδια αποτελέσματα. Αυτή η διαπίστωση είναι μια απόδειξη ότι τα φυσικά φάρμακα κρύβουν μέσα τους κάποιο μυστικό που το στερούνται τα ξεκαθαρισμένα αλάτια — είτε χημικά, είτε απομονωμένα από το φυτό —. Πιθανόν να πρόκειται περί άγνωστων «οργανικών ενώσεων». Η θεραπευτική αξία του φυτού αυτού, πού είναι «πανταχού παρόν» δεν σταματά εδώ. Η Παριετάρια είναι φυτό: Μαλακτικό, Δροσιστικό, Επουλωτικό των παθήσεων του ουρογεννητικού συστήματος και αντιρρευματικό. Είναι κατά της Νεφρίτιδας, και Κυστίτιδας και ακόμη κατά της υδρωπικίας — αυξάνοντας την ποσότητα των ούρων.
Το τσάι του φυτού είναι κατά του κρυολογήματος και κατά του βήχα, και ακόμη ευεργετικό στις παθήσεις του λαιμού και στους ρευματισμούς. Τα φύλλα του ή το τσάι του πάνω σε κοψίματα, έλκη, πληγές, και στά αυτιά είναι καθαριστικό και κατά των μολύνσεων. Εξωτερικώς είναι κατά των φλογώσεων και της Στηθάγχης. Είναι ακόμη κατά του άσθματος και της φυματιώσεως των πνευμόνων.
Θεωρείται ότι διώχνει τα έντομα. Για την ιδιότητα του αυτή σε μερικά χωριά το χρησιμοποιούν σαν υπόστρωμα στις αποθήκες του σιταριού, για να διώχνει τις σταρόψειρες.

Καλλιέργεια.
Είναι τόσο άφθονο το φυτό αυτό ως αυτοφυές ώστε δεν γίνεται λόγος για την καλλιέργεια του ή οποία άλλωστε αν χρειαστεί γίνεται πολύ εύκολα από σπόρο.
Στην Ελλάδα συναντούμε και άλλα είδη του Γένους αυτού, μεταξύ των οποίων: Παριετάρια ή κριτική (P.
cretica) καί Παριετάρια ή λουζιτανική (P. lusitanica). Όλα τά φυτά αυτά έχουν τα ίδια κοινά ονόματα και παρόμοιες ιδιότητες.

Χημική Σύνθεση : Η Παριετάρια περιέχει: εκτός από το νιτρικό κάλι, και θειάφι και μια ουσία γλοιώδη.

Τρόποι χρήσεως: Χρησιμοποιείται
-Ως «τσάι» (έγχυμα) σε ποσότητα γύρω στα 30 γραμμάρια φυτού για ένα λίτρο νερό. Από αυτό το τσάι παίρνεται αρκετή ποσότητα κατά τη διάρκεια της ημέρας,
-Ως αφέψημα (με βράσιμο) — 10-20 γραμ. σέ ένα λίτρο νερό —.
-Ως σκόνη μαζί με μέλι —κατά του άσθματος και της φυματιώσεως τών πνευμόνων,
-Ως αλοιφή (βρασμένο το φυτό μαζί με χοιρινό λίπος, για εντριβές)
-Ως κατάπλασμα κατά των φλογώσεων.
Και όλα αυτά, από ένα ασήμαντο φαινομενικά φυτό, που είναι άφθονο δώρο της φύσεως — ας πιστέψουμε — για την προστασία της υγείας του άνθρωπου.

Πηγή:diaita-express.com